خورشید ملک طوس{ ویژه ولادت فرخنده آقا امام رضا علیه السلام}
فرشته ها و آدمیان مسرورند. همگان مشتاق طلوع روی اویند.
همه می خواهند سیب خوشبوی وجود او را ببویند.
همه می خواهند شکفتن گل والای وِلا را در دنیا ببینند
و گلبرگی از نور و نوازش و شفاعت او بچینند.
آری، ای سید گل ها، ای مولا، ای سبزه زار سر زندگی
و صفا، ای علی بن موسی الرضا علیه السلام
قدوم پاک تو، حضور همه زیبایی ها را بیمه می کند.
دست های مهربان لطف تو، برترین سایه بان دل ها
و دیده های ماست.
ای امام، خجسته میلاد روشنایی بخش تو
بر همه هستی مبارک و فرخنده باد.
.
استاد فاطمی نیا ( مژده امام رضا علیه السلام به شیعیان )
من مژدهای از این بزرگتر تا حالا در مطالعاتم که طولانی هم بوده چیزی نیافتم. فرمود: دعبل! به شیعیانم بگو:
«فَمَن زارَنی بی غُربَتی کانَ مَعی یَومَ القِیامَة فی دَرَجاتی»؛
به اینها بگو که هرکس ما را در این غربت زیارت کند من در قیامت او را تنها نمیگذارم.
به چه زبانی خدا را شکر کنیم؟!
.
.
کاش باز هم در شلوغی حرم گم می شدم ...
آن روزها من دخترکی بودم که بخاطر همبازی شدن با کبوتران صحن
و سرایت و آب خوردن از سقاخانه ی حرمت با آن کاسه های
طلایی و قشنگ، تو را دوست می داشتم.
آنچه از تو در خیال کودکانه ام تصویر بسته بود، نوازش پرهای
رنگارنگ گردگیر خادمانت بود بر روی صورتم، و عطر بهشتی
گلابی که موقع زیارت، لباس هایم را خوشبو می کرد.
بر روی شانه های پدرم سوار میشدم تا از میان سیل جمعیتی که دور
ضریح زیبایت می چرخیدند، دست های کوچکم را به
شبکه های ضریحت برسانم و آن را ببوسم.
بعد که پدرم یک گوشه می نشست و با چشمانی خیس و صدایی
بغض کرده، زیارتنامه می خواند، من لی لی کنان
روی سنگ های صحن گوهرشاد بازی می کردم